دختران سرزمینم! اندکی آرامتر شادی کنید

شریف خبر؛ نامگذاری روز دختر در اولین روز ماه ذی‌القعده هم‌زمان با ولادت حضرت فاطمه معصومه(س)  در تقویم  کشورمان بهانه ایست تا یادی کنیم از دلتنگی‌های دختران شهدا، دخترانی که گرچه در ثانیه ثانیه زندگی‌شان دنبال نگاه مهربان پدر می‌گردند و نام بلند پدر در تمام  لحظات زندگی شان جاری است و در چنین روزی به‌جای گرفتن هدیه ای از دست بابا، بر سر مزاربابا حاضر می‌شوند و سنگ قبرش  را در آغوش می‌کشند تا مرهمی بر دل داغ دیده شان باشد. اما از طرفی خرسند از این هستند که پدران قهرمانشان فقط و فقط به دختر خود فکر نکردند بلکه عطر فداکاریشان در دل تمام  دختران سرزمین دمیدن گرفت و رسالت بی‌پایانشان در سینه تمام فرزندان این خاک جریان یافت.

سخن از شهدا و دختران شهدا که  به میان می‌آید، در ذهنمان مردی را می‌بینم که عشق به سادگی یک لبخند برچهره اش نقش بسته و زیبایی دلنشینی را برای فرزندانش به یادگار گذاشته است. دخترانی که عکس پدر را برای بارانی ترین روزهای زندگی شان قاب گرفته اند و درسکوت فراگیر لحظه‌های دلتنگی‌شان همین عکس سنگ صبور واگویه های‌شان می‌شود.

امروز روز دختر است و دختران شهدا با اینکه بغضی بر گلویشان چنبره انداخته اما به پداران خود همان مردان مردی که عاشقانه و شجاعانه  پای در میدان گذاشتند و با اهدای خون پاک و مقدس شان اجازه ندادند معجر از سر ناموس مسلمانی کشیده شود، همان مردان بی ادعایی که شاید طعم شیرین پدر شدن را نچشیدند و نام پدر را از زبان دلبندان خود نشنیده، پرکشیدند. شهدا، آسایش و آرامش خود را فدای آرامش آیندگان کردند چرا که عمق عشق و اندیشه شان از عمق اقیانوس‌ها فراتر بود.

یادی کنیم از دختران شهدای مفقودالاثر که با آرزوی بازگشت بابا قد کشیدند و در نبود بابا بر سر سفره عقد نشستند و جای امضایش در عقدنامه شان خالی ماند.

برای همراه شدن با لحظه‌های دلتنگی دختران شهدا واژه‌ها را  به صف  کرده ام. اما واژه‌ها هم کم آورده اند؛ دخترکان شهدای مدافع امنیت، مدافع سلامت و مدافع حرم که در این سال‌ها شاهد آسمانی شدن پدرانشان بوده اند، چگونه باورکنند نبودن پدر را که در گذشته ای نه چندان دور در روز دختر جشنی در دلشان برپا بود که نگو. ولی حالا  آنقدر دلتنگ نگاه مهربان پدر می‌شوند که تمام ثانیه‌ها بوی غربت می‌گیرند.

و اما خواهران عزیزم!  می‌دانم امروز بیشتر از همیشه  جای خالی پدر را احساس می‌کنید. پدران شما دل از خاک برکندند و افلاک را دیدند. دل از زمین برکندند و آسمان را دریافتند آنها به روزگار بی‌حرمت آبرو بخشیدند. جان شیرین خود که زیباترین هدیه خدا وند است را فدا کردند تا آزادگی، انسانیت و ایمان  از یاد مردمان نرود.

امروز کوچه‌ها را به نام پدران شما آراستیم تا بدانیم که از رهگذر خون کدام شهید است که به آرامش خانه‌هایمان می‌رسیم.

و اما شما دختران سرزمینم! اندکی آرامتر شادی کنید! مبادا در همسایگی شما دلی بشکند!  فراموش نکنیم  نفس‌هایی را  که از نفس افتادند تا ما از نفس نیفتیم، فراموش نکنیم چه کسانی قامت راست کردند تا ما قامت خم نکنیم، چه کسانی به خاک افتادند تا ما به خاک نیفتیم.

یادداشت از عصمت دهقانی

انتهای پیام/